blog

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว … มี ก้อนหิน ก้อนหนึ่ง อาศัยอยู่บนเกาะกลางทะเลที่เงียบสงบ  เจ้าก้อนหินเป็นหินที่ไม่มีใครสนใจ เพราะความนิ่งเฉยไร้ความรู้สึก แต่ในความไร้สีสันของมันนั้น ก็ยังมีคนมองเห็นความงามภายในที่ซ่อนอยู่ เค้าคือ เจ้าหญิงไม้ขีดไฟ “ข้าเป็นเพียงก้อนหิน ใยเจ้าจึงมาสนใจข้า” ก้อนหินถามเจ้าหญิงไม้ขีดไฟ “ถึงเจ้าจะเป็นก้อนหิน ภายนอกดูนิ่งเฉย สีไม่สวยงาม แต่ข้าเชื่อว่าเจ้ามีความมั่นคงและจะไม่เปลี่ยนแปลง” ก้อนหินซาบซึ้งในความใจดีของเจ้าหญิง ทั้งสองจึงครองรักกันเนิ่นนานตั้งแต่นั้นมา เวลาที่ไม้ขีดไฟโดนฝนสาด เจ้าหินจะคอยเอาตัวมาบังไว้อย่างกล้าหาญ เวลาที่ก้อนหินโดนคนรอบข้างว่ากล่าว ไม้ขีดไฟจะนั่งปลอบใจดูแล แต่แล้ววันหนึ่ง ระหว่างทางกลับบ้าน เจ้าก้อนหินเผลอเดินตกลงไปในหุบเหวลึก กลิ้งตกไปซ้ายที ขวาที จนในที่สุดตัวของเจ้าก้อนหินก็แตกออกเป็นเสี่ยงๆ ก้อนหินที่แตกจนไม่เหลือสภาพเดิมกลับบ้านด้วยความเสียใจ ก้อนหินบอกกับเจ้าหญิงไม้ขีดไฟว่า “ข้าไม่ได้แข็งแกร่งอย่างที่เจ้าเห็น เจ้าจงจากข้าไปเถิด” “ไม่ ถึงเจ้าจะแตกออก ถึงเจ้าจะไม่แข็งแรงเช่นเดิม ข้าก็จะยังอยู่กับเจ้านะ” “เจ้าไม่เข้าใจ … หินส่วนที่แตกออกไปนั้น มันไม่ใช่แค่เศษหิน แต่มันเป็นส่วนหนึ่งของข้า ส่วนที่เรียกกันว่า .. ความรัก“ เจ้าหญิงพยายามทำความเข้าใจ เจ้าหญิงพยายามทำให้ก้อนหินกลับมาดั่งเดิม แต่ก้อนหินนิ่ง ก้อนหินเงียบ ไม่ว่าจะเพราะส่วนที่แตกไป หรือเพราะอะไร แต่ก้อนหินก็ไม่เหมือนเดิมอีกต่อไปแล้ว วันเวลาผ่านไปไม่นาน ในที่สุดก้อนหินก็มาบอกลาเจ้าหญิงไม้ขีดไฟ “ข้าต้องไปแล้ว .. […]