[ต่อไปนี้คือการบ่น]
ในรอบ 2 เดือนที่ผ่านมาเป็นช่วงที่รู้สึกเบื่อหน่ายกับตัวเองอย่างไม่เคยรู้สึกมาก่อน เหตุผลก็สั้นมาก คือไม่สบายติดต่อกันมา 2 เดือนแล้ว
มันเริ่มมาจากการเจ็บคอ เพราะนอนน้อย กินไอติมบ่อยๆ .. ช่วงแรกอาการก็ไม่ได้มีอะไรมาก
จนเริ่มรู้สึกว่ามันเริ่มจะเจ็บมากขึ้นเรื่อยๆ เวลากินข้าวหรือน้ำเข้าไปมันบาดลึกเข้าไป จนทนไม่ไหวไปหาหมอ และก็ได้ยาแก้เจ็บคอมากิน -_-“
ช่วง2 อาทิตย์แรกยังลั้นลา วางใจว่าเดี๋ยวก็หาย ว่าแล้วก็ดันตบปากรับคำเพื่อนเก่าตัวดี ที่พาไปนั่งกินเบียร์ชิวบรรยากาศ .. นับตั้งแต่วันนั้น นรกก็มาเยือน
อาการเจ็บคอเริ่มหนักขึ้นมา จากเดิมที่เจ็บบ้างไม่เจ็บบ้าง มาเป็นเจ็บตลอดเวลา ช่วงตื่นเช้าขึ้นมาจะเจ็บทรมาณมาก มากจนน้ำตาไหลพรากๆ .. สุดท้ายต้องไปหาหมอโรงพยาบาลแบบจริงจัง หมอก็สั่งเด็ดขาดว่าต้องงดอาหารรสจัด ของทอด ของมัน ไอติม ฯลฯ พร้อมสั่งยาชุดใหญ่ ที่ดูจะโหดสุดคือยาฆ่าเชื้อขนาดเม็ดรักบี้
ช่วงที่เริ่มรักษาตัวอาการก็ดีขึ้นตามลำดับ แต่จุดหักเหก็มาเกิดอีกคือช่วงที่ต้องทำการบ้าน Software Studio 2 แบบไม่ได้หลับได้นอนเป็นเวลา 10 กว่าวัน .. ซึ่งยา กับการควบคุมอาหารไม่สามารถช่วยอะไรได้เลย เพราะขาดการพักผ่อน
สุดท้ายหลังสอบเสร็จ ก็มีอาการแปลกๆ ที่ไม่เคยเจอคือทุกเช้าจะเจ็บทรมาณมากและบ้วนปากออกมาเป็นเลือดตลอด .. ซึ่งหลังจากกลับไปหาหมออีกครั้ง ก็โดนหมอด่าฉอดๆ ว่าไม่พักผ่อนก็ไม่มีทางหาย ซึ่งคราวนี้หมอจำเป็นต้องฉีดยาที่คอ เพื่อลดอาการอักเสปอย่างหนัก พร้อมให้ยาที่แรงกว่าเดิมเข้ามาอีก
การโดนฉีดยาพร้อมได้ยาชุดใหม่ ทำให้มีอาการข้างเคียงหลายอย่าง เริ่มตั้งแต่เจ็บหน้าอก รู้สึกปวดท้องเป็นระยะๆ ตาลายเวลาใช้สายตามากๆ และบางเช้าก็อ้วกออกมาซะงั้น
แต่ก็ยังโชคดีที่ไม่ต้องทำการบ้านแล้ว เลยได้มีเวลานอนพักผ่อนมากกว่าเดิม แต่ถึงจะเป็นอย่างงั้น มันก็ช่างหน้าหงุดหงิดตัวเองเหลือเกิน ..
- ต้องพกยา 5-7 ซองไปไหนมาไหนด้วยตลอด
- กินข้าวต้มไก่ ข้าวต้มกุ้ง ข้าวต้มปลา ก๋วยเตี๋ยว น้ำเปล่าอุ่นๆ ขนมปังรสจืด อาหารรสจืด เป็นเวลา 60 กว่าวันมาแล้ว
- เข้านอนเร็วด้วยความหวังว่าจะหาย แต่ต้องตื่นเช้ามาพร้อมกับความทรมาณ
- กินข้าวด้วยความเร็ว 0.25x จากปกติ เพราะเจ็บคอ จนต้องขอออกมากินข้าวคนเดียวตลอด เพราะไม่อยากให้คนอื่นๆ รอ
- พูดไม่ค่อยได้ อยากหัวเราะดังๆ อยากตะโกนร้องเพลงก็ทำไม่ได้
- สุดท้ายหมดความอดทน เลยตะลุยดูหนังแก้เครียดเมื่ออาทิตย์ก่อน .. ไม่ได้ช่วยให้หายเร็วขึ้นเลย แต่ก็หายเครียดลงได้บ้าง (ตามใจตัวเองบ่อยไปก็ไม่ดี)
โชคยังดี ที่ทุกคนรอบข้างให้กำลังใจและช่วยดูแล (แม้ตอนทำรายงานก็ยังงดส้มตำ หันมากินข้าวตามสั่งกัน)
ตอนนี้กำลังใจดี จะพยายามรักษาตัวให้หายโดยเร็ว .. อดทนๆ สู้ต่อไปๆ !!