“ผมเป็นคนเกลียดเด็กครับ”
จำได้ตั้งแต่เกิดมา ผมก็เป็นคนเกลียดเด็กมาโดยตลอด ไม่ชอบเสียงเด็กร้อง หงุดหงิดเวลาเห็นลูกใครดื้อซน เคยแกล้งเด็กร้องไห้แล้วเดินหนีไม่สนใจ
อาจจะเพราะด้วยความเป็นลูกคนเล็ก ไม่เคยมีน้องให้เลี้ยง ไม่เคยเข้าใจการรักและดูแลเด็กต้องทำยังไง ผมก็ติดนิสัยเกลียดเด็กมาโดยตลอด จนแม้แต่แต่งงานแล้วก็ตาม
หลายคนบอกว่าพอมีลูกแล้วความคิดจะเปลี่ยน แต่ผมไม่เชื่อหรอก
แม้แต่จนถึงวันที่ภรรยาท้องและกำลังจะมีน้องตัวน้อย ผมก็ยังไม่รู้สึกอยากจะเลี้ยงเด็กเลยแม้แต่น้อย
แต่แล้วจนวินาทีแรกที่ “น้องวชิ” ออกมาลืมตาดูโลก พร้อมเสียงร้อง อ้อแอ้ๆ ไม่รู้ทำไม น้ำตาคนเกลียดเด็กก็คลอเบ้าตา
.
.
ผมเชื่อว่าคนที่มีนิสัยเกลียดเด็กมักจะมีอะไรที่คล้ายๆ กัน
เป็นคนขี้หงุดหงิด
ไม่ชอบอะไรจุกจิก
ไม่ชอบอะไรที่คาดเดาไม่ได้
ซึ่งก็มักจะเป็นนิสัยของผู้ชายหลายๆ คน ผมเชื่อแบบนั้น
เชอรี่เองก็รู้ว่าผมเป็นคนที่ไม่ชอบเด็ก เธอก็เตรียมตัวเป็นคุณแม่แบบพาวเวอร์อัพ พร้อมเลี้ยงแบบลุยเดี่ยว ไม่กล้าให้ผมช่วยเลี้ยงลูก ใจนึงก็คงเพราะกลัวอีตานี่อุ้มแล้วทำลูกตัวเองตกลงมา
.
8 พ.ค. 2558 เป็นวันที่ผมจำได้ดีมาก เพราะนั่นคือวันแรกที่เราพาน้องวชิกลับมาเลี้ยงด้วยตัวเองที่บ้าน หลังจากที่พักอยู่โรงพยาบาลหลังคลอดมาได้สามวัน
“เอาผ้าอ้อมมาหน่อย ลูกอึแล้ว !!” เสียงเชอรี่สั่ง
“ผ้าอ้อม !! ….. ผ้าอ้อมมมม ……. ผ้าอ้อม คืออะไร ?”
(‘___’)? ผมทำหน้าสงสัย จนเชอรี่ทำหน้าเอือมแล้วบอก หลีกทางหน่อย อุ้มลูกไปหยิบผ้าอ้อมด้วยตัวเอง
วีรกรรมของผมยังไม่จบแค่ไม่รู้จักผ้าอ้อม ยังมีอีกทั้งการล้างขวดนมไม่เป็น ซื้อของที่แม่ให้นมลูกทานไม่ได้มา ใส่ชุดลูกกลับแขนขา ไปจนถึงมัวแต่เล่นเกมจนไม่ได้ยินเสียงลูกร้อง (ตอนเชอรี่ฝากให้ดูลูกหน่อยจะลงไปซื้อของ)
ผมต้องเป็นพ่อที่แย่มากแน่ๆ เลย … ผมบอกกับตัวเองในใจอย่างนั้น
.
.
สิ่งนึงที่แปลก คือถึงแม้ผมจะเกลียดเด็กเป็นทุนเดิม แต่ผมไม่เคยรู้สึกแย่อะไรเลยกับการเลี้ยงลูกตัวเอง ตรงข้ามผมกับสนุกและเริ่มเรียนรู้มันทีละเล็กละน้อย
จนเช้าวันนึง ในขณะที่เชอรี่ตื่นแต่เช้ามาทำกับข้าว ทิ้งให้ผมนอนกับลูกในห้อง จำได้ว่าผมลืมตาขึ้นมา ภาพที่เห็นคือน้องวชิกำลังหลับและหันมามองหน้าผมพอดี ปากของวชิอมยิ้มเล็กน้อย
ผมมองหน้าวชิอยู่นาน จนตัวเองก็แอบยิ้มไปด้วย มันจะมีซักกี่ครั้งในชีวิตล่ะครับ ที่คุณตื่นขึ้นมาตอนเช้า แล้วเจอคนที่หน้าเหมือนคุณตอนเด็ก
นาทีนั้น ผมรู้สึกเลยว่า ผมเริ่มรักเด็กขึ้นมาจริงๆ แล้ว
เด็กคนแรกที่ผมรัก ก็คือลูกของเรานี่เอง
.
.
ความโชคดีอย่างหนึ่ง คือผมทำอาชีพบล็อกเกอร์ ซึ่งใช้บ้านเป็นออฟฟิศ ทำให้เวลากว่า 90% ตลอดปีแรกของวชิ จะมีผมอยู่ด้วยตลอดเวลา
ถือว่าเป็นคุณพ่อที่อยู่กับลูกนานเลย ยิ่งอยู่ด้วยกันนานๆ ก็ยิ่งรู้ใจ
ยิ่งมีเวลาอยู่บ้านมาก ผมก็เรียนรู้การเลี้ยงเด็กมากขึ้นเรื่อยๆ
ผมรับหน้าที่เลี้ยงลูกรอบดึก ผลัดช่วง 4 ทุ่มจนถึงตี 4
เวลาวชิตื่นกลางดึก ผมมีหน้าที่เปลี่ยนผ้าอ้อม พาไปเช็ดก้น อุ่นนมที่แช่แข็งไว้ให้กิน แล้วก็อุ้มพาดบ่าไปมาจนลูกหลับไป ทำแบบนี้อยู่ 4 เดือน
สกิลเลี้ยงเด็กอัพ Level เพิ่มอย่างรวดเร็ว ตีบวกด้วยพลังหูดี ลูกร้องนิดเดียวก็เด้งตื่นขึ้นมาได้ พร้อมท่าไม้ตายอุ้มลูกขึ้นลงบันไดกล่อมหลับเป็นชั่วโมงได้
แต่ถึงอย่างนั้นผมก็ยังไม่ทิ้งนิสัยชอบแกล้งเด็ก บางทีก็แอบเอาขวดนมจิ้มจมูกด้วยความมันเขี้ยว (แน่นอนว่าลูกร้องจ๊ากกก) หรือทำผมลูกทรงประหลาดๆ ทุกวันแล้วถ่ายรูปเก็บ หึๆๆๆๆ
รู้สึกตัวอีกที น้องวชิก็โตมาได้ 1 ปีกับอีก 6 เดือนแล้ว เวลาผ่านไปไวจริงๆ
.
.
เนื่องในโอกาสวันพ่อ ผมแค่อยากจะบอกว่า คนที่เกลียดเด็กมากๆ อย่างผม พอได้มีลูกถึงได้รู้ว่า การเลี้ยงเด็กคนนึงให้เติบโตขึ้นมาได้ มันเป็นเรื่องที่ยากลำบากมากแค่ไหน
แค่ความรักมันยังไม่พอ ต้องมีความเข้าใจ และความอดทนอย่างมากด้วย
ผมคิดว่าพ่อของผมเองก็คงเลี้ยงผมมาด้วยความอดทนไม่แพ้กัน
พอคิดว่า พ่อก็เคยอุ้มเรา เหมือนที่เราอุ้มลูก
พอคิดว่า พ่อก็เคยต้องอดหลับอดนอน ต้องเคยทำใจเย็นๆ ในช่วงที่ลูกงอแงไม่ฟังอะไร
พอคิดว่า พ่อก็รักเรา ไม่แพ้ที่เรารักลูกของเราเอง
ทุกวันนี้ผมพูดได้เต็มปากว่า “ผมรักเด็ก” ครับ ไม่แพ้กับที่จะบอกได้เต็มปากว่า “ผมรักพ่อ” ครับ
.
.
ผมอาจจะยังไม่เข้าใจความเป็นพ่อมากนัก แต่เชื่อลึกๆ ว่าผู้ชายเรา ในชีวิตควรจะเคยมีประสบการณ์ความเป็น “พ่อ” ดูสักครั้งหนึ่ง ผมขอแนะนำจากใจจริง
การมีลูกชีวิตคุณจะเปลี่ยนแน่นอนอยู่แล้ว ไม่รู้หรอกนะว่าจะดีหรือแย่ยังไง
แต่การมีลูก ทำให้คุณได้พบกับตัวเองในอีกแง่มุมนึงแน่นอน คุณจะได้พบกับใครคนนึง ที่หน้าเหมือนคุณ มีนิสัยหรือท่าทางบางอย่างเหมือนกับคุณ และที่สำคัญคือคุณจะอยากเป็นคนที่ดีขึ้น เพื่อให้เป็นตัวอย่างที่ดีให้กับลูกของคุณเอง
เหมือนที่สตีฟ จ็อบส์เคยบอกไว้ว่า ลูกจะดูเราเป็นแบบอย่าง มากกว่าที่จะฟังคำแนะนำหรือคำบ่นของเราเสียอีก
ผมอยากให้น้องวชิเก่งกว่าผม ได้ดีกว่าผม มีคนรักมากกว่า มีครอบครัวที่ดีกว่า อยากเห็นเค้าได้ทุกอย่างที่ดีกว่าตัวเราเอง
แต่การจะทำให้เค้าเป็นคนที่ดีได้ เราเองก็ต้องเป็นตัวอย่างที่ “ดีกว่าเดิม” ให้จงได้ด้วย
จนตอนนี้ผมมีเป้าหมายในชีวิตอีกข้อนึงที่ต้องทำให้ได้แล้ว
คือการเป็นพ่อที่ดีที่สุดให้กับน้องวชิครับ
สุขสันต์วันพ่อ
5 ธันวาคม 2559
@Khajochi
