วันพ่อปีนี้ผมไม่มีโอกาสได้กลับไปที่บ้าน แต่ก็มีหลายสิ่งหลายอย่างที่อยากจะเขียนถึง “พ่อ” หรือที่ผมเรียกว่า “ป่าป๊า“
นั่งคิดอยู่นานว่าจะเขียนอะไรดี แต่ก็นึกไม่ออกเสียที (เขิล)
เลยขอเปลี่ยนเป็นการวาดการ์ตูนลงบน iPad แทนแล้วกัน
บางทีรูปภาพ อาจจะสื่ออะไรได้มากกว่าตัวอักษรก็เป็นได้
ปกติผมวาดรูปไม่เก่ง แต่ก็ชอบวาด
ผสมกับการวาดบน iPad ต้องใช้นิ้ว และความพยายามมากกว่าปกติ
ภาพการ์ตูนที่กำลังจะเห็นต่อไปนี้ อาจจะไม่ได้สวยงามอะไร อาจจะดูเหมือนเด็กน้อยวาด
แต่ก็วาดด้วยความตั้งใจ (มากๆ) นะครับ ^^
ขอเชิญรับชม .. การ์ตูนเรื่อง “ป่าป๊าของผม“
….
นี่คือผม
เด็กน้อยที่เกิดเป็นลูกคนที่ 4
ในครอบครัวที่แสนอบอุ่น
ในเมืองเล็กๆ ต่างจังหวัด
ผมเป็นคนที่ตัวเล็กมาก
บวกกับความที่เป็นลูกคนเล็ก
พี่ๆ เลยตั้งฉายาให้ว่า “เสี่ยเตี้ย”
และชอบมาแกล้งน้องคนเล็กคนนี้อยู่เสมอ
แต่ผมก็ชอบนะ
นี่คือพ่อของผม
ผมเรียกพ่อว่า “ป่าป๊า”
เราเคยไปเที่ยวสวนสยามกันทั้งครอบครัว
เราต่อคิวขึ้นล่องแก่งกว่าชั่วโมง
แต่สุดท้ายพอถึงเวลา ผมกลับไม่ได้ขึ้นคนเดียว
เพราะส่วนสูงไม่ถึง (เตี้ย)
ผมร้องไห้โฮ
ป่าป๊าไม่พูดอะไร อุ้มผมไปขี่คอ
แค่นั้น ผมก็ยิ้มได้ และก็ไม่งอแงอีกเลย
มีครั้งนึง ป๊าพาไปงานสังสรรค์กับเพื่อนๆ
พิธีกรเรียกเด็กๆ ไปเล่นเกมส์หน้าเวที
ผมวิ่งไปถึงคนแรก
พิธีกรถามผมว่า
“วิ่งมาก่อนใครเลย ลูกใครครับเนี่ย ?”
ผมก็ตอบไปตามประสาเด็กว่า
“ลูกป่าป๊าฮับ”
ผมไม่ค่อยเข้าใจว่าทำไมทุกคนขำกันไม่หยุด
พิธีกรถามต่อว่า
“ลูกป่าป๊า .. แล้วป่าป๊าชื่ออะไรครับ ?”
ผมตอบทันทีเลยว่า
“ป่าป๊า ชื่อ ป่าป๊า ฮับ”
ทุกคนขำกันยิ่งกว่าเดิม
แต่ผมยืนงงๆ
..
ภาพจำของป่าป๊าในหัวผมมีหลายอย่าง ..
ป่าป๊าชอบนอนดูทีวี โดยเฉพาะรายการข่าว
ชอบอ่านหนังสือพิมพ์
ชอบขับรถอย่างระแวดระวัง
จริงๆ ก็คือขับช้านั่นเอง
ป๊าชอบปลูกต้นไม้มาก
ที่บ้านเรามีต้นไม้ทุกชนิด ที่สามารถจะปลูกในบ้านมนุษย์ได้
ไม่ว่าจะเป็น มะม่วง, มะพร้าว, ส้ม, ชมพู่,
กล้วยไม้, ต้นเข็ม, ลูกท้อ,
และต้นอะไรอีกเยอะแยะที่ผมไม่รู้จักชื่อ
จนบางทีผมก็สงสัยว่า
จริงๆ แล้วป่าป๊าเราปลูกต้นไม้เป็นงานหลัก
ขายน้ำมันเป็นงานอดิเรกรึเปล่านะ ?
…
..
.
ที่บ้านเราทำกิจการปั้มน้ำมัน
ถึงฐานะเราจะไม่ได้ร่ำรวยอะไร แต่ก็ไม่ได้ลำบาก
อาจจะเพราะอย่างงั้นมั้ง
บางทีมันก็ทำให้ผมรู้สึกขี้เกียจเรียน
ไม่รู้สึกว่าต้องขยันเรียนอะไรมากมาย
ผมก็เป็นเหมือนเด็กต่างจังหวัดธรรมดาๆ คนนึง
การเรียนก็อยู่ระดับกลางๆ
ไม่ได้เก่งอะไร เรียนได้เกรด 3 บ้าง 2 บ้าง 1 บ้าง
นานๆ ทีจะได้ 4 ซักตัว
ผมเป็นคนที่ชอบเล่นเกมส์มาก ขี้เกียจตัวเป็นขน
นอนตื่นสายสุดๆ
แล้ววันนึง ผมก็ตั้งใจว่า จะไปขอตังค์ป๊าซื้อคอมพิวเตอร์เครื่องใหม่
ราคาหลายหมื่นบาท เพื่อเอามาเล่นเกมส์
ผมนั่งรถไปที่ปั้มของเรา
แต่แล้วผมก็พบว่า
..
ปั้มของเรา ตอนนี้เหลือแต่กองดินกองทราย
มีรถตัก มีเครื่องจักรเต็มไปหมด
ในตอนนั้น ทางบริษัทต้องการแปลงโฉมปั้มเราให้ดีขึ้น
เลยต้องทุบทุกอย่างแล้วทำใหม่หมด
ป๊าย้ายออฟฟิศมาอยู่ในห้องบนรถคันเล็กๆ คันนึง
ผมเดินขึ้นไปบนรถ ตั้งใจจะขอเงินป๊าไปซื้อของ
ป๊าบอกให้รอแป๊บนึง ขอทำงานอันนี้ก่อน
ผมเลยนั่งรออยู่บนรถคันนั้น
แล้วก็เป็นครั้งแรกที่ผมตั้งใจดูป๊าทำงานอย่างจริงจัง
รถแคบ แต่ป๊ายังต้องเดินไปมา เอาใบโน้นนี่มาอ่าน มาเซ็น
ผมเห็นป๊าโทรศัพท์ไปอ่านโน่นนี่ไปด้วย
ป๊าเดินไปปิดแอร์ เพื่อประหยัดไฟ
ป๊าเดินไปเก็บขยะรอบๆ ปั้ม แทนที่จะเรียกให้คนอื่นทำ
วันนั้นเด็กเติมน้ำมันขาด
ป๊าลงมาเติมน้ำมันให้ลูกค้าด้วยตัวเอง
เช็ดน้ำมันที่หกบนรถลูกค้า
ป๊ามือเปื้อน แต่ก็เช็ดผ้าแป๊บๆ แล้วก็ไปตรวจเอกสารต่อ
ตกเย็น .. ป๊าถามผมว่ามีอะไรรึเปล่า ?
ผมได้แต่ยิ้ม ไม่ตอบอะไร ..
ตั้งแต่วันนั้น ผมก็กลับมาบ้าน อ่านหนังสืออย่างหนัก
ตั้งใจเรียนกว่าที่เคย
เลิกใช้เงินฟุ่มเฟือย กลับมากินข้าวที่บ้านกับป๊าทุกวัน
ผมเคยบอกป๊าว่าอยากเรียนวิศวะลาดกระบัง แต่คงยากมาก
ป๊าบอกเอาสิ ลองดู ..
ผมไม่ได้ลอง .. แต่ผมลุย
อย่างน้อยผมอยากทำอะไรก็ได้ให้ป๊าหายเหนื่อย
จากเด็กขี้เกียจ ผมก็กลายเป็นเด็กขยัน
แม้เวลาจะเหลือน้อยนิด แต่ก็สู้ตาย
ในที่สุดก็ถึงวันประกาศผลเอ็นฯ
เรานั่งลุ้นผลสอบด้วยกันบนหน้าจอคอมที่บ้าน
ผมเอ็นฯ ติด !!
ผมจำไม่ได้แล้วว่าวันนั้นป๊าพูดอะไรกับผมบ้าง
จำได้แค่ว่าผมเห็นป๊ายิ้มไม่หุบทั้งวัน
ส่วนผม แอบไปนั่งร้องไห้ดีใจในห้องน้ำ ..
ตั้งแต่นั้น ผมก็ยึดป๊าเป็นแบบอย่างมาโดยตลอด
ป๊าไม่เน้นสอนลูกด้วยคำพูด
แต่ป๊าสอนด้วยการกระทำ
ป๊าทำงานโรตารีแบบไม่หวังผลอะไร
รู้แต่ว่าอยากทำให้สังคมดีขึ้น โดยเฉพาะเด็กๆ
ป๊าไปขอทุนจากต่างประเทศ มาทำโครงการดีๆ
ในเมืองไทยหลายโครงการ
ป๊าทำโครงการแจกจักรยานเป็นร้อยเป็นพันคัน
ให้เด็กๆ ในต่างจังหวัด
จะได้ขี่จักรยานมาโรงเรียน จะได้แข็งแรง
ทำโครงการห้องสมุดให้เด็ก จะได้รักการอ่าน
รักการเรียนรู้ตั้งแต่เด็ก ได้อ่านหนังสือดีๆ
ภาพป๊านั่งอ่านนิทานให้เด็กๆ ฟัง ทำเอาผมยิ้มไม่หุบ
ป๊าทำโครงการเพื่อสังคมเยอะแยะมากมาย
ป๊าพาพวกเราไปญี่ปุ่น ไม่ได้ไปเที่ยว
แต่ที่ญี่ปุ่นเชิญป๊าไปรับรางวัล
ผมนั่งปรบมืออยู่ข้างล่าง
แล้วมองดูฮีโร่ของผมอยู่บนเวที
..
.
สำหรับผม ป๊าเป็นมากกว่าพ่อ
แต่เป็นทั้งแบบอย่าง เป็นแรงบรรดาลใจ
เป็นความนึกคิด เป็นการกระทำ
เป็นทุกอย่างที่ทำให้ผมมีวันนี้
วันนี้ .. ถ้าพิธีกรคนนั้นกลับมาถามผมใหม่
ว่าผมลูกใคร ?
ผมจะตอบว่า ..
ผมเป็นลูกป่าป๊า และก็ ..
For Papa,
เสี่ยเตี้ย – 5 ธันวาคม
