ขออำลา Michael Jackson อีกซักครั้ง

การเสียชีวิตของไมเคิลกระทบกระเทือบกับจิตใจผมอย่างรุนแรงกว่าที่คิด .. มันมีอะไรหลายอย่างที่อัดอั้นใจ จนอยากจะเขียนถึงเขาอีกซักครั้งนึง

ครั้งแรกที่รู้จักกับไมเคิลคือเมื่อตอนอายุประมาณ 8 ขวบ จำได้ว่าพี่ชายซื้อวิดีโอเรื่อง Moonwalker มาดูกัน อารมณ์ตอนนั้นมันแบบว่า .. ว้าววว มันช่างแฟนตาซีและผู้ชายคนนี้ช่างเท่ห์และมีเสน่ห์เสียจริงเลย โดยเฉพาะช่วงไฮไลต์ของหนัง คือมิวสิควิดีโอเพลง Smooth Criminal ที่คงเป็นเอ็มวีที่ดีและสมบูรณ์แบบที่สุดเท่าที่เคยมีมา

หลังจากนั้นผมก็เริ่มความชอบไมเคิลมากขึ้นเรื่อยๆ

• ถึงแม้จะฟังไม่ออก แต่ก็ร้องแบบอู้อี้ๆ ตามไปได้ จนร้องได้ทุกเพลง
• เริ่มฝึกเต้นตามเอ็มวีทุกเพลง ซึ่งก็ไม่น่าเชื่อว่าสุดท้ายจะเต้นได้ทุกเพลงจริงๆ โดยเฉพาะท่า Moonwalk ที่สมัยนั้นมันเท่ห์เอามากๆ
• ภาพที่ยังคงอยู่ในใจเสมอมา คือตอนที่ไปเที่ยวอเมริกา มีเด็กไทยตัวน้อยคนนึง กระโดดโลดเต้น แล้ววิ่งไปนอนกับพื้นถนน เพื่อถ่ายรูปกับดาวที่มีชื่อของ Michael Jackson บนพื้นในเมือง Hollywood
• สมัยมัธยม ในคืนวันที่มีกิจกรรมเล่นรอบกองไฟของค่ายลูกเสือ เป็นช่วงที่ไมเคิลกำลังจะมาทัวร์เมืองไทยและกระแสกำลังพีคถึงขีดสุด อาจารย์เรียกใครก็ได้ที่เต้นท่าไมเคิลได้ออกมาโชว์ เพื่อนๆ ตะโกนบอกว่าขจรๆๆๆๆ .. แล้วอาจารย์ก็เรียกให้ออกมาเต้นโชว์ ไม่งั้นจะโดนลงโทษทั้งหมู่ เลยจำใจเต้นแบบอายๆ .. แต่อายจนไม่ดูตาม้าตาเรือ เดินถอยหลังเข้ากองไฟเฉยเลย (ทุกวันนี้ยังคงโดนเพื่อนสมัครมัธยมล้ออยู่)
• พออายุมากขึ้นเรื่อยๆ กระแสของไมเคิลก็เริ่มลดลงไปตามสมัย มีข่าวดี ข่าวร้าย ข่าวที่ไม่น่าเชื่อออกมามากมาย .. แต่ทุกครั้งที่ได้รู้ข่าว ก็เพียงรับฟัง แล้วก็อมยิ้มเมื่อกลับไปนึกถึงภาพไมเคิลในหัว ที่มันมีแต่เรื่องดีๆ ไม่เคยจางหายไป
• ทุกวันนี้ หลายต่อหลายครั้ง เพลง ภาพ และความเป็นไมเคิลมันยังคงแฝงอยู่ในจังหวะชีวิตของผมจนรู้สึกได้ เพียงแต่ตอนนี้มันต่างออกไป เพราะเค้าในภาพนั้นไม่ได้อยู่บนโลกใบนี้แล้ว