ใครๆ ก็ให้ความสำคัญกับวันเกิดของตัวเองเป็นธรรมดา แต่ทุกวันนี้ ถึงจะเป็นวันเกิดแต่เราก็ยังต้องทำงาน เรียน หรืออาจจะวุ่นวายกับการเลี้ยงกับเพื่อนๆ จนลืมดูแลตัวเอง ..
เพราะงั้นช่วงหลังผมเลยให้ความสำคัญกับวันก่อนวันเกิดแทน เพื่อเป็นวันที่ให้ของขวัญกับตัวเอง บางปีก็นอนทั้งวัน บางปีก็ซื้ออะไรที่อยากได้มานาน กินอะไรที่อยากกิน โดยไม่ต้องเกรงใจใคร .. จนตั้งชื่อวันที่ 7 มิถุนายน ของทุกปีว่าเป็นวันของเอ็ม
วันของเอ็มปีนี้ หลังจากสนุกสนานกับการโยนโบว์ลิ่งกับเพื่อนๆ BSD แล้ว ก็เลยไปเดินเล่นสบายๆ ที่พารากอน ซื้อหนังสือมาเล่มนึง แล้วก็ขึ้น BTS ไปอ่านหนังสือริมท่าข้ามฟากสะพานตากสิน ก่อนจะไปไหว้พระทำบุญที่วัดยานนาวา .. ลมดีๆ เพลงเพราะๆ นกบินไปมา เรือลอยข้าวแม่น้ำช้าๆ .. ชอบบรรยากาศของที่นี่มาก คงจะเป็นจุดเดียวในกรุงเทพฯ ที่เส้นทางเรือ รถไฟฟ้า รถยนต์ ตัดผ่านกัน
นั่งอ่านหนังสือ จิบชาเย็น กินขนม ชิวมากๆ .. นั่งซักพักเลยทำให้นึกถึงเรื่องตลกเรื่องนึงสมัยเด็ก
คือเมื่อตอนเด็กอายุประมาณ 4-5 ขวบ ป๊าม๊าให้ท่องวันเกิดตัวเองว่าเกิดวันที่เท่าไหร่ สมัยนั้นเด็กมาก แค่เดือน 12 เดือนยังจำไม่ค่อยจะได้เลย ถ้ามาจำตัวเลขกับปีอีกก็คงจะจำยาก เลยทำให้ท่องไปท่องมา ดันไปจำเป็นว่าตัวเองเกิดวันที่ 6 เดือน 6 (เพราะเลขมันจำง่ายกว่า 8 เดือน 6) .. พอใครถามว่าเกิดวันไหนก็จะบอกว่า 6 เดือน 6 .. ที่ตลกคือทุกคนดันเชื่อ !!
แล้วเราทั้งบ้านก็ฉลองวันเกิดให้เอ็ม เป็นในวันที่ 6 เดือน 6 มาตลอด 3-4 ปีอย่างไม่น่าเชื่อ จนมารู้อีกทีว่าจำผิดกันทั้งบ้านก็ตอนเข้าประถมแล้ว .. พอรู้ก็ขำกันทั้งบ้าน บอกงั้นไม่เป็นไร ถือว่าฉลองให้ก่อน เกิดก่อนจะได้โตไวๆ (เกี่ยวไม๊) .. ก็เป็นเรื่องตลกในวัยเด็กที่จำได้ไม่เคยลืม
🙂
