เป็นอะไรไม่รู้ อยู่ดีๆก็คิดถึงหมาน้อยตัวนึง ที่เคยเลี้ยงสมัยเด็กๆ .. ชื่อของมันคือ บีบี้
บีบี้เป็นลูกหมาที่รักที่สุดที่เคยเลี้ยงมา พันธุ์ Bassett Hound (ที่เป็นโลโก้ของรองเท้า huse puppy)
เป็นหมาที่หน้าตาโง่ๆ ซื่อๆ แต่น่ารักสุดๆ .. สมัยนั้นถ้าจะซื้อลูกหมามาเลี้ยง ตัวละพันกว่าๆก็แพงแล้ว .. แต่ตอนนั้นไปเดินงานอะไรซักอย่างที่มหาลัยขอนแก่น แล้วมีขายลูกหมาด้วย .. ลูกหมาอะไรไม่รู้ตัวละตั้ง 9,000 แต่น่ารักชมัด เลยรวมพลังกับพี่สาวอ้อนท่านพ่อเป็นชั่วโมงกว่าจะสำเร็จ (ท่านพ่อโอเค แต่มีข้อแม้ต้องเลือกตัวเมีย เผื่อทำกำไรต่อได้หลังจากนี้ .. หัวพ่อค้าจริงๆ)
ช่วงแรกที่เลี้ยงทุกคนในบ้านก็เห่อร์มันมาก เพราะความน่ารักน่าเอ็นดู หนังมันจะย่นๆ นิ่มๆ .. แต่เวลาผ่านไปไม่กี่เดือน ก็เหลือเอ็มน้อยเลี้ยงบีบี้ยักษ์อยู่คนเดียว เพราะมันตัวใหญ่ขึ้นมาก อ้วนสุดๆ เดินไปไหนมาไหนก็ช้าตุ๊ต๊ะ กินจุมาก แล้วก็แรงเยอะจนจูงเดินไม่ไหว เพราะมันลากเราไปด้วยทุกที่ที่มันอยากไป
ถึงอย่างงั้นเอ็มน้อยก็ยังเลี้ยงบีบี้อย่างมีความสุข พาไปวิ่งด้วย พาไปหาหมอ ไปอาบน้ำ จำได้ว่าเคยนอนอ่านหนังสือแล้วเอาหัวไปวางบนพุงนิ่มๆของมันจนหลับไปเลย ตื่นมาก็เจอว่าหัวเรายังอยู่บนพุงมันเหมือนเดิม เพราะมันนอนหลับนานกว่าเรา .. ฮะๆ
แต่แล้วเลี้ยงไปได้ประมาณ 3 ปี ด้วยความอ้วนเซ่อร์ของมัน ก็เลยทำให้เวลาออกไปวิ่งเล่นนอกบ้าน แล้วชอบออกไปเลย .. ไปแล้วหาทางกลับบ้านไม่เจอ หลงทางไปไกลมาก จนต้องออกตามหากันทั้งบ้าน .. มีครั้งนึงมันหนีหายไป 3 วัน เจออีกทีมีคนใจดีเอาไปเลี้ยงให้ พอตามตัวเจอ บีบี้เห็นหน้าเอ็มน้อยก็วิ่งมากระโดดใส่เลย วันนั้นดีใจมาก น้ำตาไหล … แต่ที่สงสัยคือแกเดินหลงทางมาได้ยังไงตั้ง 5 กิโลจากบ้าน
สุดท้าย หลังจากหนีหายไปจากบ้าน 3 ครั้ง .. ครั้งที่ 4 เราก็หามันไม่เจอ ถึงจะพยายามหาแค่ไหนแล้วก็ตาม
จากวันนั้น ก็เลยตั้งปณิธานไว้ว่า .. วันนึงจะต้องเลี้ยงหมาพันธุ์นี้อีกครั้งให้ได้ แล้วคราวนี้จะดูแลมันอย่างดีไม่ให้หนีไปไหนอีกเลย
…
ฉันคิดถึงเธอทราบแล้วเปลี่ยน ..
