วันนี้เป็นวันสุดท้ายที่จะทำงานที่ Thomson Reuters แล้ว เลยอยากเขียนอะไรถึงเล็กน้อย ซึ่งจริงๆ หลังจากนี้คงมีแชร์ประสบการณ์ที่ได้จากการทำงาน 7 ปีที่นี่อีกหลายตอน แต่วันนี้มันได้บรรยากาศอำลาดี
เช้าวันนี้ก็เหมือนทุกวัน แตกต่างออกไปเพราะอยากจะใส่เสื่อบริษัทเข้ามาทำงาน เลยหยิบเสื้อตัวที่ได้มาล่าสุด คือตอนวิ่งมินิมาราธอนที่สวนลุม ตอนนั้นวิ่งครบรอบในเวลาที่กำหนด ได้เหรียญด้วยนะ (แทบเป็นลม)
ตอนเที่ยงมีเลี้ยงส่งกับทีมเก่าที่ RET-AD ซึ่งดีใจมากที่ได้เจอพี่ๆ อีกครั้ง คุยกันได้เฮฮาตามปกติ คำถามยอดฮิตคือจะออกไปทำอะไร ? นั่นสินะ จะออกไปทำอะไรดีล่ะ
ตกบ่ายต้องทำเรื่องเอกสารมากมาย เพราะมีการใช้สวัสดิการณ์กู้เงินกับบริษัทพอสมควร จนถึงตอนนี้ก็ยังทำไม่เสร็จ คาดว่าวันพฤ.จะได้เข้ามาอีกรอบนึง
ทั้งวันนี้ไม่รู้สึกว่าตัวเองเป็นคนนอกเลย ยังคงมีความเป็นไปเหมือนเดิม รู้สึกเหมือนเดิมไม่แตกต่าง มีเพื่อน Chat เข้ามาถามว่ารู้สึกยังไงบ้างที่มาทำงานวันสุดท้าย … เออว่ะ คือมันไม่ได้เศร้าอย่างที่คิดจริงๆ นะ คงเพราะรู้ว่าออกไป เดี๋ยวก็เจอกัน วงการไอทีเราก็วนเวียนกันอยู่ประมาณนี้แหล่ะ
iGoodBye
สุดท้ายช่วงเย็น เขียนอีเมล์เพื่อบอกทุกคนว่า ลาออกแล้วนะจ๊ะ และวันนี้คือวันทำงานวันสุดท้าย สมัยก่อนไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมทุกคนชอบบอกว่าอีเมล์สุดท้ายมันเขียนยาก พอมาเจอกับตัวเอง จากบล็อกเกอร์ที่จินตนาการสูงพิมพ์ไวเป็นลิง ยังต้องนั่งนิ่งหน้าคีย์บอร์ดเกือบ 10 นาที
สุดท้ายเลยหยิบหูฟังขึ้นมา แล้วเปิดเพลงที่ฟังทุกครั้ง ก่อนจะลาออกจากที่ไหน คือเพลง “ฤดูร้อน” ของ Paradox โอ้โห ภาพการทำงานตั้งแต่วันแรกลอยมาเลย อินมาก โคตรอินเลย
ว่าแล้วก็ลงมือเขียนอีเมล์ลาออก .. เขียนไปได้ประมาณ 1 หน้ากระดาษ กลับมานั่งอ่านอีกรอบ แล้วก็หยุดคิดอยู่ช่วงหนึ่ง … แล้วก็ลบที่เขียนทั้งหมดออก เหลือแค่ประโยคเดียวคือ
“Thank you everyone, Thank you for everything.”
ผมไม่มีอะไรจะบอกกับทุกคนที่นี่รวมถึงบริษัทเองด้วย นอกจากคำว่า “ขอบคุณ”
มันคงมีความหมายข้างในอีกหลายอย่างที่ควรต่อท้าย แต่คำนี้มันทำให้รู้สึกว่ามันตอบทุกสิ่งทุกอย่างได้ดีที่สุดแล้ว สุดท้ายวันนี้เลยได้เขียนอีเมล์บอกลาที่สั้นที่สุดที่เคยเขียนมา
บอกลากันชั่วคราว หวังว่าวันหน้า คงได้เจอกันใหม่
Stay Hungry, Stay Foolish.
Khajorn Chiaranaipanich
Lead Software Engineer
Thomson Reuters Software Thailand,. Ltd
(1 Jan 2006 – 30 April 2013)
